Dziecinów (powiat otwocki) i okolice (i nie tylko...)

Dlaczego południowo-wschodnie Mazowsze nazwyano ziemią czerską? Dlaczego główny gród nazywał się Czersk? Przy rzece czarnej (też jest taka na półn. wsch. od Warszawy?) Może była tu enklawa czarnoskórych? Ponoć negroidalne czaszki znajdowano na Kujawach... I stąd nazwa rzek, Czerska, Śniadkowa (mieszkali tam śniadzi ludzie?) To raczej żart, ale nie wszystko, co podaje strona o haplogru[pach, wygląda na prawdziwe.

Jobda to może być (staro)mazowieckie słowo, a nie pochodna imienia Job. O Chebdzie, podobna końcówka:

Habdzin i Habdzinek – pisownia nazwy uległa rusyfikacji, gdyż aż do wieku XIX na mapach miejscowości występują jako miękkie h, czyli Chabdzin i Chabdzinek. Chabdzin pisano oryginalnie jak Chylice, a wymawiano z tym samym zmiękczeniem – więc Chilice i Chiabdzin. W zapisach pojawia się jako Chebdzino, Chabzino i po łacinie jako Duże Chabzino, w odróżnieniu od Habdzinka – Małe Chabzino lub też zapisane po polsku Małechabzino, a z czasem Chabdzynek. Nazwę miejscowości dał Chebda, o którym nic więcej nie wiemy, a imię takie jeszcze w XIV wieku używane było na Mazowszu.

Ze strony dialektologia UW:

Władysław Matlakowski, Zbiór wyrazów ludowych dawnej ziemi czerskiej

Władysława Matlakowskiego Zbiór wyrazów ludowych dawnej ziemi czerskiej (wydrukowany w „Sprawozdaniach Komisji Językowej Akademii Umiejętności” w 1891 roku, s. 362-374) i Słownik wyrazów ludowych zebranych w Czerskiem i na Kujawach (tamże, 1892 rok, t. V, s. 127-148), a więc rozszerzony o leksykę kujawską w porównaniu ze słowniczkiem wcześniejszym.
Wymieniony jako pierwszy Zbiór wyrazów ludowych dawnej ziemi czerskiej z 1891 roku liczy 285 haseł, dodatkowo 11 zawołań na zwierzęta i 28 wyrazó1)dźwiękonaśladowczych („naśladowniczych” w terminologii Władysława Matlakowskiego). Autor zebrał leksykę dawnej ziemi czerskiej, tj. z obszaru nad Pilicą między Czerskiem, Górą Kalwarią, Warką, Goszczynem, dotyczącą głównie dwóch sfer: rolnictwa i młynarstwa. Autor – autochton deklaruje w przedmowie, że „wyrazy dobrze podsłuchane i wielokrotnie sprawdzone zostały”. Wyrazów jest nieco więcej niż haseł, gdyż w niektórych hasłach przytoczono więcej niż jeden wyraz (najczęściej wyraz podstawowy i jego derywat tożsamy semantycznie), np.
braja, brajdyga, kałuża wody na drodze.
chłęd, chłędak, łodyga lub giętki badyl
Najczęściej artykuły hasłowe są dwuelementowe: wyraz i jego znaczenie (głównie definicje realnoznaczeniowe, opisowe, stosunkowo precyzyjne, także synonimiczne w postaci odpowiednika literackiego), por.
kiszka, w chomącie skórzana torba, którą nabija się włosiem.
kluby, wicie używane przy zczepianiu drzewa w tratwy
kozłowka, szereg krokiewek, połączonych żerdziami do trzymania panewki na kalanicy w stodole, chacie.
życzka, tasiemka czerwona, kraśna, zawiązywana na szyi u kobiet i u baranków.
Niektórym wyrazom towarzyszą cytaty, w postaci krótkich zdań (choć fonetycznie nie brzmią one gwarowo, por. np. niżej brak maurzenia i innych wyrazistych cech fonetycznych mazowieckich):
mańdrować, majdrować, poruszać, przewracać, np. „nie mańdruj zegarka, bo go zepsujesz”
okrajki, zęby mleczne u źrebięcia. „Jeszcze mu okrajki nie zeszły”.
parzk, miejsce zaduszne i gorące. „Ach jakiż tu parzk”.
słonecznica, zjawisko atmosferyczne, słupy naokoło słońca; „słonecznice biją, będzie deszcz.”
ujawnić, uderzyć („ujawnić psa kamieniem”).
Czasem autor formułuje uwagi o rozpowszechnieniu poszczególnych wyrazów, zastanawia się nad ich genezą, por.
bolecha, epitet na oznaczenie mężczyzny tłustego, tęgiego, grubasa, b. znany.
lesica, (czyby nie pokrewne ruskiemu lestnica, schody?) jest to bal z rowkiem, w który opiera się podpora i pobijając ją, prostuje sie nachyloną ścianę, przyczem jeden koniec podpory stale utkwiony w ścianie, drugi dolny slizga się po lesicy leżącej.
Porównuje również zgromadzoną przez siebie leksykę ze słownikiem (prawdopodobnie wileńskim lub Lindego, nie precyzuje, o jaki słownik chodzi) i prostuje niektóre błędne definicje słownikowe, np.
pacha, 1) w rolnictwie, w słowniku błędnie podano, wyraz ten bowiem oznacza nie mały sąsiek a część tylko, np. „Jedną pachą w sąsieku mam owies, drugą siano.”; 2) na wiatraku oznacza 4 bale grube, tworzące kwadrat wpisany w koło młyńskie, a wsparte na „ramionach”.
zgoniny, błędnie w słowniku; znaczy kawałki słomy, ości kłosów, pozostające przy wianiu na ziarnie, a nie odlatujące razem z plewami dalej.
Niektóre hasła mają obszerne objaśnienia o charakterze etnograficznym, np.
plon, prócz innych znaczy jeszcze kępkę zboża, zawierającą kilkanaście ździebeł, którą kończąc żniwa, żniwiarze niezżętemi na polu zostawiają. Z tem wiąże sie zwyczaj, że dziewczyna – żniwiarka ubiera plon kwiatami, mikołajkami, bylicą, wiąże je w pęczek, i takowy stojąc na roli zowie się plon. Po ubraniu plonu parobczak chwyta dziewkę, przewraca ją, bierze za nogi i obwłóczy dokoła plonu, jak pługiem, co zowie się „oborać”.

Wydaje się, że dla Mazowsza (i kult. wielbarskiej) typowe są grupa południowobałtycka Z280 i M458 bez L260. E, I2a, N itp. też mogły być tu od dawna, Słowianie sprzed tysiąca lat to chyba nie 100% R1a... L260 wydaje się pochodzić z Małopolski, Śląska, Łużyc itp. - z południa. Z kultury przeworskiej i praskiej.

Ok, ogólnie Pan Woźniak ma zapewne rację. Polacy sa genetycznie dziwnie jednolici i różnią się od nie-Polaków.

Mamy jednak też marker "Pomorski", który występuje na Pomorzu i w Małopolsce.

Mamy też potoczną obserwację, że Polacy na północy są bardziej blond, a na południu bardziej ciemni, że na Mazurach wielu ludzi wygląda jak Bałtowie (myszowaty kolor włosów, pałakowate ciała), a z kolei na Mazowszu jest wielu ludzi o szczupłych kończynach oraz drobnych kościach.

Polki z płd. wschodniej Polski są wyraźnie ładniejsze, ale wielu ludzi jest niskich i krępych..

Widać wyraźnie wpływ niemiecki na Pomorzu i w Poznańkim, Bałtycki na Mazurach, Warmii, Ukrainy w okolicach Lublina oraz nieznany czynnik na Mazowszu.

Może zajmijmy się tymi nieznacznymi odstępstwami od jednolitości, bo one przekazują najwięcej informacji?


http://www.historycy.org/index.php?show … 85&st=2940


   
post 7/06/2012, 14:52     Report Post Quote Post

Na stronach ukraińskich są najnowsze informacje "On istniał na tych terenach od około 8 do 10 wieku. Wiadomo co się działo na tych terenach w X-XI wieku.

QUOTE
link wyżej... Mianowicie w latopisie tzw. Nestora czyli "Powieści lat doczesnych" pod rokiem 981 zapisano: "W roku 981 poszedł Włodzimierz ku Lachom i zajął grody ich: Przemyśl , Czerwień i inne grody...". Ze zdania tego niedwuznacznie wynika ,że Przemyśl i Czerwień były grodami lędzkimi czyli polskimi. Przyjmuje się ,że Przemyśl , podobnie jak grody Czerwieńskie przyłączył ponownie do Polski Bolesław Chrobry w 1018 roku , w roku 1031 zaś powtórnie zagarnęła je Ruś, czego dowód znajdujemy znowu u Nestora: "W roku 1031 Jarosław i Mścisław zebrali wojów mnogich , poszli na Lachów i zajęli Grody Czerwieńskie znowu i spustoszyli ziemię lacką , i mnóstwo Lachów przywiedli , i rozdzielili ich. Jarosław osadził swoich nad Rosią , i są do dziś dnia ". W roku 1069 odzyskał je dla Polski Bolesław Szczodry , ale w 1092 Ruś zabrała je ponownie. Prapolskość Przemyśla poświadczona jest więc przez wybitnego ruskiego kronikarza zwanego Nestorem. Skoro tak to należy przyjąć ,że do dziedzin Prapolaków należało związane z Przemyślem terytorium tj. kraj Lachów-Lędzan rozpostarty w górnych częściach dorzeczy Sanu, Bugu i Dniestru.


Ukraińcy szukają tam teraz podziemnej "Świątyni Saturna", był to w zasadzie port rzeczny, gród-miasto 250ha, 25 razy większe od ówczesnego Kijowa, szacunki mówią o 40 000 mieszkańców, są tam zachowane w topografii takie nazwy jak Złota Bram, Żelazna Brama.

To sami Ukraińcy nazywają je stolicą Białych Chorwatów, zniszczeniu stolicy plemienia, a ich kroniki piszą o przesiedleniach (Polaków?) i pustoszeniu ich ziem, co na jedno wychodzi.

można sobie przetłumaczyć w translatorze

Niedawno wykryto wyglądającą na bardzo młodą (ok. 1800 lat) haplogrupę R-YP254 chromosomu Y, wyglądającą na szczególnie popularną wśród rdzennych Polaków. Co najmniej kilkanaście procent mężczyzn w Polsce zdaje się mieć ten supechromosom (może nawet kilka milionów Polaków). Braci (Czecha i Rusa) raczej nie widać.

Cytat z Wikipedii: Słowo wymawiane jak "lech" występuje też w języku osetyńskim, którego protoplastą jest język używany przez Sarmatów a więc lud, który miał jakoby dać początek polskiej szlachcie. W tym języku oznacza ono, tak jak w czeskim, mężczyznę. "Lech" to może po prostu ten jeden mężczyzna, od którego w linii prostej pochodzi tak wielu Polaków.

Odpowiedzialny za ekspansję YP254 "Lech" odniósł miażdżący sukces ewolucyjny, i to w środku Europy. I być może niemalże wszyscy jego potomkowie należą do jednego etnosu (polskiego). To chyba ewenement na wielką skalę.

Żeby być prawdziwym Polakiem, nie trzeba mieć R1a, M458, YP254...

YP254 jest też spotykane w Małopolsce. Ciekawe, skąd tam się wzięło. Polanie wydają się być pewnym źródłem YP254. Ale jeśli miałoby 1500 lat, to skąd wzięłoby się w innych częściach Polski w takiej ilości?

YP254 to gen Lacha.

Rodzina Molaków zapewne ma L260 bez YP254. Pozostałe mają na to wyraźnie większe szanse.

Rodzina Borowskich ze Służewia i Brześców ma YP254+ Y2905+.

Haplogrupa R-S18681, czyli R1a: Z283>Z282>Z280>CTS1211>CTS3402>Y33>CTS881 jest też ciekawa. Na Urzeczu może być całkiem częsta.

R-YP331 zdaje się być naprawdę młodą haplogrupą, powstałą na początku średniowiecza, przed Piastami (YFull daje jej TMRCA wynoszące 1350 lat). Obecność mutacji YP331 potwierdzono u czterech rodzin z projektu urzeckiego: Stanaszków, Rosłonków, Kozłowskich i Kochmanów.

Rodzina Pałysków okazała się mieć S18681 bez mutacji Y12463 i YP315 (co oznacza, że należą do "trzeciej" gałęzi S18681).

Haplogrupa YP1631 jest ciekawa, na Urzeczu ma ją kilka z przebadanych rodzin, a wygląda na bardzo młodą - jej TMRCA może wynosić poniżej 1500 lat. Może jest szczególnie związana z doliną środkowej Wisły? Niedawno odkryto tę mutację u pewnej rodziny spod Łodzi o nazwisku Gruszczyński. Nazwisko kojarzy się z miejscowościami w pobliżu Wisły na południe od Urzecza - Gruszczyn (po lewej stronie Wisły) i Wólka Gruszczyńska (po prawej stronie). Może ta rodzina spod Łodzi ma coś wspólnego z tą okolicą położoną na południe od Urzecza, też w Dolinie Środkowej Wisły?